Orzech włoski (Juglans regia) jest pięknym drzewem chętnie sadzonym w przydomowych ogrodach ze względu na smaczne owoce. Orzech włoski nie jest trudny w uprawie, jakkolwiek aby doczekać się obfitych plonów, musimy uwzględnić jego wymagania co do stanowiska i podłoża.

Stanowisko

Orzech włoski jest gatunkiem światłolubnym i najlepiej rośnie w miejscach z wystawą południową i południowo-zachodnią. Drzewo wymaga gleby ciepłej, w miarę żyznej, zasobnej w próchnicę i wapń, nie znosi zaś gruntów zimnych, kwaśnych i podmokłych, na których choruje i przedwcześnie ginie. Do niewielkich ogrodów wybierzmy rośliny szczepione, bo te w odróżnieniu od drzew z siewu osiągają dużo mniejsze rozmiary.

Sadzenie – krok po kroku

Orzech jest wrażliwy na świeże wapno i dlatego wapnowanie do pH 7,8–6,2 należy wykonać z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem.

Drzewka sadzi się wiosną lub jesienią, przy czym rośliny posadzone jesienią łatwiej się przyjmują. Przed posadzeniem należy starannie przygotować stanowisko: odchwaścić, głęboko przekopać, zasilić dojrzałym kompostem lub dobrze rozłożonym obornikiem. Wszystkie młode drzewka wymagają palikowania, a te sadzone wiosną dodatkowo podlewania, szczególnie podczas suszy. Przed nadejściem zimy roślinę warto okopczykować i zabezpieczyć przed przemarznięciem, używając w tym celu słomianej maty lub agrowłókniny.

Cięcie

Młody orzech wymaga cięcia formującego, które zapewni prawidłowe ukształtowanie korony, a starsze drzewa cięcia sanitarnego i prześwietlającego. Ciąć można wczesną wiosną, byle przed rozpoczęciem wegetacji, lub w sierpniu, a rany należy zabezpieczyć maścią ogrodniczą. Pierwsze cięcie po posadzeniu przeprowadza się w drugiej połowie maja.

Odmiany

Rośliny rozmnażane przez szczepienie (a nie z siewu) osiągają znacznie mniejsze rozmiary i wcześnie wchodzą w owocowanie. Na rynku dostępne są wartościowe odmiany polskiej hodowli, w tym:

– Jupiter – średnio-późna odmiana o średniej sile wzrostu, która owocuje już w 3 roku po posadzeniu i ma duże, smaczne owoce
– Koszycki – odznacza się słabym wzrostem i nadaje się do niewielkich ogrodów; owocuje już w drugim roku po posadzeniu i jest odporny na wiosenne przymrozki
– Leopold – charakteryzuje się bardzo słabym wzrostem i poleca się go do małych ogrodów; uwagę zwracają niezwykłe, dekoracyjnie postrzępione liście
– Targo – odmiana wczesna, plenna, rośnie średnio silnie i jest wytrzymała na mróz; średniej wielkości owoce są pozbawione goryczki i łatwo dają się wyłuskać z łupiny.

Róża jest jednym z gatunków roślin ozdobnych. Często są one sadzone w ogrodach przydomowych jako kwiaty dekoracyjne.

Charakterystyka róż

Róża jest jednym z najbardziej popularnych gatunków kwiatów ozdobnych sadzonych w ogrodach. Posiada ona szereg różnych gatunków i odmian, które różnią się od siebie wyglądem, przyrostem, pokrojem oraz zastosowaniem. Wśród szerokiego spektrum różnych gatunków róż można wymienić między innymi róże wielokwiatowe, parkowe, okrywowe, pnące, a także róże miniaturowe. Róże są roślinami o dużych, pachnących kwiatach, które przybierają różne kolory i kształty. Umieszczone są one na szypułkach o różnej długości, które często posiadają kolce. Kwiaty rosną pojedynczo lub skupione w grupach. Róże są kwiatami szczególnie polecanymi do ogrodów ze względu na swój niepowtarzalny wygląd i piękno. Można sadzić je zarówno w grupach, jak i jako pojedyncze kwiaty. Efektownie w ogrodzie wyglądają również róże o charakterze pnącym się.

Sposób na sadzenie róż

Róże powinny rosnąć na stanowisku dość ciepłym i dobrze nasłonecznionym, ale jednak nie suchym. Nie powinny one natomiast rosnąć na stanowiskach wilgotnych oraz tych w cieniu. Gleba, na której sadzi się te rośliny powinna być żyzna i przepuszczalna. Jej wilgotność powinna być na średnim poziomie. Wiele osób zastanawia się jak sadzić róże z marketu. Róże można sadzić w różnym czasie, jednak najczęściej jest to wiosna lub jesień. Sadzi się je na głębokości od 30 do 50 centymetrów. Korzenie muszą mieć sporo miejsca do wzrostu. Gleba do sadzenia róż powinna być dobrze spulchniona.

Możliwy jest także zakup oraz użycie specjalnego podłoża dla tego rodzaju kwiatów. Po posadzeniu kwiaty należy obficie podlać. Podczas sadzenia należy znaleźć miejsce szczepienia roślin i zadbać o to, aby wystawało ono około trzy centymetry ponad powierzchnię ziemi. Gdy sadzi się róże na jesieni warto usypać obok nich mały kopczyk z piasku. Sprawi to, że będą one w większym stopniu chronione przed przemarzaniem. Sadzenie róż nie jest trudne, o ile stosuje się do pewnych uniwersalnych zasad. A są to kwiaty bardzo piękne i z całą pewnością udekorują każdy ogród.

Tuje szmaragd są bardzo popularnymi roślinami do ogrodów. Stosowane są one głównie jako forma ogrodzenia posesji.

Charakterystyka tuji szmaragd

Tuja szmaragd jest jedną z najbardziej popularnych odmian żywotnika zachodniego. Jak już wcześniej zostało wspomniane, odmiana ta idealnie sprawdza się w formie żywopłotów oraz innych formach przemyślanych kompozycji. Tuja szmaragd zachowuje swój intensywnie zielony kolor przez cały rok, nawet podczas zimowych miesięcy, w porównaniu do innego gatunku tuji, którym jest tuja Brabant. Popularna tuja Szmaragd posiada wygląd stożkowy. Można ją sadzić zarówno na gruncie, jak i w różnego rodzaju pojemnikach czy donicach. Można ją sadzić w grupach o określonej kompozycji, ale idealnie także nadaje się do pojedynczych nasadzeń z uwagi na swój kształt oraz efektowny wygląd. Ten gatunek tuji jest szczególnie często wykorzystywany w ogrodnictwie w ostatnich latach. Nadaje się zarówno do przydomowych ogrodów, jak i do nasadzeń miejskich. Tuja Szmaragd jest gatunkiem, który bardzo szybko rośnie. Rośnie średnio 25 centymetrów rocznie, co w okresie dziesięciu lat daje wzrost o wysokości 2,5 metra. Jej średnica wynosi około 60 centymetrów.

Jak prawidłowo je sadzić?

Tuje Szmaragd zakupione w doniczkach można sadzić przez cały sezon, od początku wiosny aż do późnej jesieni. Natomiast rośliny zakupione prosto z gruntu powinno się sadzić wyłącznie wczesną wiosną lub jesienią. Jeżeli sadzi się tuje na żywopłot to powinny być one posadzone w rzędzie. Odległość pojedynczych roślin od siebie powinna wynosić od 50 do 60 centymetrów. Zasadę tą stosuje się także podczas sadzenia roślin w kompozycjach. Nie powinny być one posadzone gęściej ze względu na układ korzeniowy oraz pobieranie z gleby wody i substancji mineralnych. Ważne jest, aby po posadzeniu obficie podlać roślinę. Stanowisko, na którym sadzi się roślinę powinno być słoneczne lub półcieniste. Natomiast w cieniu nie rośnie ona tak efektywnie i nie jest tak kolorowa. Gleba, do której sadzi się tuje Szmaragd powinna być żyzna i dość często podlewana. Z pewnością zapobiegnie to przesuszeniu rośliny w przyszłości.

Sadzenie drzewek owocowych wcale nie jest takie skomplikowane, jak mogłoby się wydawać. Wystarczy przestrzegać kilku podstawowych zasad, by drzewka owocowe rosły zdrowe i dorodne.

O czym należy pamiętać przed posadzeniem drzewek owocowych?

Po pierwsze, by wybrać właściwe stanowisko dla każdego z owocowych drzewek. Ogólna zasada sadzenia drzewek owocowych mówi, że krzewy te uwielbiają nasłonecznione miejsca, a gorzej znoszą tak zwany półcień. Poza tym należy wiedzieć o tym, że w ogrodnictwie istnieje coś takiego jak zastoiska mrozowe. Jest to strefa pozbawiona ciepła i posadzenie tam drzewka owocowego grozi jego uschnięciem.

A w najlepszym razie nawet jak przetrzyma chłody, to na wiosnę mróz pozbawi je kwiatów i sprawi, że drzewko z powodu wybrakowanych pączków nie będzie mogło owocować. Poza tym, by drzewko owocowe miało dobre warunki, warto posadzić je w miejscu- gdzie będzie w bliskim sąsiedztwie innych drzew. To uchroni je przed powiewami zimnego i destrukcyjnego wiatru.

Kiedy można posadzić drzewka owocowe?

To zależy przede wszystkim czy mają odkryty system korzeniowy, czy są hodowane w doniczkach. Jeśli zachodzi ten pierwszy wariant, to należy to zrobić jesienią lub wiosną. Natomiast jeżeli doszło do tej drugiej sytuacji, to drzewka owocowe można sadzić przez cały rok. Oczywiście istnieje przymusowa kwarantanna. Jest to zima, podczas której nie da się nawet skopać ziemi, a co dopiero osadzić w niej korzenie owocowego drzewka. Wiąże się to z tym, że grunt jest mocno zamarznięty i niezdatny do pielęgnacji.

Po pierwsze powinno się wsadzić korzenie drzewka do wiadra z wodą, żeby odpowiednio nasiąknęły. Następnie należy przygotować dołek o odpowiedniej głębokości i szerokości, tak by drzewko swobodnie się do niego zmieściło. Potem dobrym pomysłem jest oddzielenie ziemi żyznej od nieurodzajnej. Tą pierwszą należy umieścić na dnie dołka. Ta druga będzie służyła do przykrycia owocowego drzewka.

Dobrze jest też nawieść je obornikiem, ale świeżym, a takim, który już nieco poleżał. Następnie drzewku trzeba przyciąć splątane i za długie korzenie i umieścić je w dołku. Potem pozostaje już potrząsanie delikatne posądzonego drzewka i udeptanie ziemi wokół niego. Robi się to po to, by się ona dobrze uleżała, a korzenie mocno wrosły w grunt. Efektem finalnym jest oczywiście podlewanie świeżo utworzonego kopczyka wokół owocowego drzewka.